مطالعه نشان می دهد استرس مادر از طریق حافظه اپی ژنتیکی وراثتی بر فرزندان تأثیر می گذارد
مطالعات انجام شده بر روی کرم های حلقوی توسط زیست شناسان در دانشگاه آیووا نشان می دهد که واکنش مادر به استرس می تواند بر فرزندان و نوه هایش از طریق تغییرات اپی ژنتیکی ارثی تأثیر بگذارد. تحقیقات آنها ، که در Molecular Cell گزارش شده است ، نشان داد که مادران کرم حلقوی تحت استرس گرمایی – تحت شرایط خاص – اثر آن استرس را نه تنها برای فرزندان خود ، بلکه اگر دوره استرسی که مادر در معرض آن قرار گرفته بود به اندازه کافی طولانی باشد ، حتی به فرزندان فرزندانشان به ارث می گذارند. نویسندگان اشاره کردند که استرس مادر می تواند اثرات اپی ژنتیکی طولانی مدت بر فرزندان داشته باشد. “بسیاری از موجودات پلاستیسیته نسلی را نشان می دهند ، جایی که حافظه والدین در معرض استرس ، واکنش های سلولی و مکانیسم های زنده ماندن فرزندان را در آینده تغییر می دهد.” آنها ادامه دادند ، اما اینکه چگونه تغییرات اپی ژنتیکی که در طول زندگی قبل از زایمان رخ می دهد حفظ می شود تا بر فیزیولوژی زندگی بعدی تأثیر بگذارد ، روشن نیست”.
در طول رشد طبیعی در همه حیوانات ، تغییرات کروماتین به دست آمده در حین فعالیت رونویسی ژرم لاین هنگام لقاح حذف می شود تا برنامه ریزی مجدد اپی ژنتیکی جنین انجام شود.” محققان خاطرنشان کردند: با این حال ، در بسیاری از ارگانیسم ها حافظه مواجهه با استرس در مراحل اولیه زندگی هنوز می تواند ادامه یابد. “این برنامه نویسی در اوایل زندگی ، یا اثر ارث مادر ، می تواند برای فرزندان مفید باشد و فنوتیپ های آنها را تغییر دهد تا خطر شکار را کاهش دهد. در عوض ، همانطور که در انسان مشاهده می شود ، می تواند مضر باشد ، جایی که استرس مادر باعث افزایش حساسیت فرزندان در مراحل بعدی زندگی به بیماریهای متابولیک و عصبی می شود. “