اوتیسم یک اختلال مغزی پیچیده است که اختلال در فرآیند هایی نظیر مهاجرت و تمایز نورونی ، رشد آکسون و دندریت و عملکرد سیناپسی همراه بوده و حضورسطوح غیر معمول سیتوکین های پیش التهابی در مغز فرد مبتلا به اوتیسم دیده می شود.این بیماری با علائمی نظیر اختلالات رفتاری، نقص در درک زبان و تاخیر در یادگیری و صحبت کردن در کودک مبتلا خود را نشان می دهد. کودکان مبتلا به اوتیسم باید در سنین بسیار پایین شناسایی شوند تا مورد درمان های دارویی و گفتار درمانی قرار بگیرند.
طی تحقیقی در کشور صربستان با هدف بهبود کیفیت زندگی،یک بیمار 4 ساله اوتیسم تحت پیوند سلول‌های تک هسته‌ای مغز استخوان اتولوگ داخل نخاعی(BMAC) همراه با توانبخشی عصبی قرار گرفته است. پس از انجام این روش، کودک که ناتوان در تکلم بود، بتدریج شروع به صحبت کردن نمود و در ابزار ارزیابی GARS-2 (یک ابزار غربالگری برای اختلالات طیف اوتیسم برای افراد بین 3 تا 22 سال) نمره کودک مبتلا اوتیسم پیشرفت قابل توجهی را نشان داد.محققان این پروژه در تفسیر این نتایج به این نکته اشاره نمودن که سیگنالینگ سلول های عصبی بیمار در نتیجه التهاب عصبی،اختلال در تنظیم ایمنی و افزایش التهاب سیتوکین ها در مغز و در نتیجه پاسخ های نوروگلیا به سمت فرآیندهای پیش التهابی ،مختل می شود و سلول های استفاده شده در پروسه درمان باعث کاش التهاب ، بازسازی بافت و در نتیجه بهبود سیگنالینگ سلول های می گردد. این مطالعه شواهدی از ایمنی و اثربخشی پیوند BMAC در مدیریت و کاهش درجه اختلال اوتیسم و بهبود کیفیت زندگی بیمار نشان داد اثبات کرد که درمان با سلول های بنیادی می تواند به عنوان یک گزینه جدی و قابل تأمل در درمان اوتیسم در آینده مطرح شود.