ارتباط عوامل متابولیک ، سبک زندگی و ژنتیک با آب مروارید در سالخوردگان

آب مروارید در سالخوردگان  که به عنوان آب مروارید وابسته به سن شناخته می شود، 17% از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد و در بیش از 50% موارد با از دست دادن بینایی همراه بوده و بار اقتصادی سنگینی را بر نظام بهداشتی در سراسر جهان تحمیل می کند. ارزیابی علت ارتباط عوامل متابولیک و سبک زندگی با خطر آب مروارید سالخوردگان ممکن است سرنخ هایی برای پیشگیری اولیه از آب مروارید در این افراد ارائه دهد.بر همین اساس یک مطالعه جامع طراحی شد که پلی‌مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی (SNP) مرتبط با عوامل متابولیک و سبک زندگی نظیر شاخص توده بدنی (BMI)، دیابت نوع 2 (T2D)، فشار خون سیستولیک (SBP)، مصرف قهوه ، الکل و شروع سیگار کشیدن را بررسی کرد تا تصویر روشن تری از فاکتورهای افزایش دهنده ریسک ابتلا به آب مروارید وابسته به سن بدست آید.در این تحقیق متاآنالیز ، پس از بررسی چند صد SNP مشخص گردید که در میان صفات متابولیک،  افراد با استعداد ژنتیکی برای BMI بالاتر با افزایش خطر آب مروارید پیری رو به رو هستند. همچنین افراد دارای SNP هایی که با افزایش احتمال به دیابت نوع 2 همراه است، ریسک بالاتری برای آب مروارید پیری دارند. در میان عوامل سبک زندگی، وجود SNP های مرتبط با مصرف قهوه و الکل با افزایش خطر آب مروارید پیری همراه بودند.  SNP مرتبط با استعداد ژنتیکی برای شروع سیگار کشیدن از جمله عوامل سبک زندگی است که منجر به خطر افزایش یافته آب مروارید در سنین بالا می گردد. این افراد حتی اگر مبادرت به ترک سیگار هم کرده باشند، دارای خطر افزایش یافته برای ابتلا نسبت به افرادی که هرگز سیگار نکشیده اند، هستند.این نتایج از طریق بررسی ژنومی در سوئد طی 8 سال بر روی35369  زن و 45049 مرد داوطلب انجام گرفت و در نهایت نشان داد که عوامل ژنتیکی مستعد کننده به چاقی ، دیابت ، فشار خون ،سوء مصرف الکل ، مصرف بیش ازحد قهوه و کشیدن سیگار می تواند تا حد زیادی شانس ابتلا به آب مروارید وابسته به سن را افزایش دهد.بنابرین با آنالیز ژنوم میتوان افرادی که از نظر متابولیکی و حتی سبک زندگی متأثر از ژنتیک، مستعد ابتلا به آب مروارید وابسته به سن هستند را شناسایی کرد و با ایجاد تغییر در سبک زندگی به جلوگیری از وقوع بیماری پرداخته یا بروز آن را به تأخیر انداخت.